Deze zalmburgers met dille & limoen is zijn wat slanker dan mijn super-de-luxe-weekendburger met bacon en blauwe kaas, dus fijn ter afwisseling. Hetzelfde hoera-het-is-weekend-gevoel, maar dan zonder de bijbehorende calorieën, zeg maar ;-). Zwangeren, kinderen en bejaarden eten hun burger lekker doorbakken, aan de rest zou ik willen adviseren om de kern, net zoals bij een echte goede vleeshamburger, een tikje rauw te laten. Zo proef je optimaal dat je echt goeie, verse zalm hebt gebruikt.
Mijn goede vriend Aldo van wijnkooper.nl heeft onderaan dit recept trouwens weer een erg fijn wijnadvies geschreven. Hoera!
Ingrediënten
- 500 g zalm verse filet, zonder vel of graten
- 4 beschuitjes of paneermeel
- 1 limoen
- 0,5 bosje dille
- 1 ei
- peper & zout
- 4 harde broodjes
- 1 avocado
- 0,5 komkommer
- olijfolie om in te bakken
- mayonaise liefst mosterdmayo
Porties: burgers
Instructies
- Hak de zalm in grove stukken. Snij de dille inclusief de steeltjes grof. De beiden in de keukenmachine, samen met het ei, de verkruimelde beschuitjes, het uitgeperste limoensap en wat peper & zout.
- Laat de keukenmachine draaien totdat je een zalmgehakt hebt. Maak van het gehakt vier gelijke ballen.
- Snij de avocado en komkommer in plakjes. Snij de broodjes op en besmeer beide kanten met een dun laagje mayo. Beleg één kant per broodje met een paar plakjes avocado en komkommer.
- Verhit de olie in een grote koekenpan en leg de ballen erin. Druk met een spatel of je hand de ballen plat, nu heb je burgers. Bak kort aan beide kant op hoog vuur.
- Tip: steek een satéprikker door je zalmburger zodat de boel op z'n plek blijft tijdens het serveren. Eet u smakelijk!
Notities
- Geen mosterdmayo of van die lekkere Franse mayo in huis? Meng dan een tl mosterd met een el mayonaise, dan bereik je nagenoeg hetzelfde effect.
- Geen keukenmachine? Hak alle ingrediënten voor de burgers zo klein mogelijk, en mix eventueel nog extra fijn met een staafmixer.
- ALDO ADVISEERT: 'Een verrassend recept vraagt om een verrassende wijn, de Vigneti Radica Pecorino. Jarenlang werd ten onrechte verondersteld dat de pecorino-druif, uitermate delicaat en kwetsbaar door diens dunne schil, uitgestorven was. In de jaren ’80 werd de soort gelukkig herontdekt en sindsdien wordt hij op kleine schaal aangeplant. De smaak is minstens zo verrassend; door de in eerste instantie licht-fruitige neus met subtiele citrus, tropisch-fruittonen en delicate bloemen zie je de robuuste smaak met minerale afdronk niet aankomen. Subtiel genoeg voor de vis, robuust genoeg voor de burgers. En voor wie nu zegt: “Maar Aldo, Pecorino, dat is toch schapenkaas?”, hij is inderdaad vernoemd naar de schapen, die schijnen de druiven ook te kunnen waarderen.'
Deel dit Recept
Geef een antwoord